Hoe bacteriële kanker identificeren en behandelen

Bacteriële kanker (ook bekend als Corina), voor het eerst beschreven in 1910 in Noord-Amerika, wordt veroorzaakt door de bacteriële ziekteverwekker Clavibacter (Corynebacterium) michiganensis subsp. michiganensis.  Het is een sporadische, maar zeer belangrijke en agressieve ziekteverwekker van tomaat (Lycopersicon esculentum) die nu in veel landen over de hele wereld voorkomt. Het komt vaak onregelmatig voor, waarbij verschillende jaren met weinig meldingen gevolgd worden door incidentele jaren waarin de ziekte epidemische proporties aanneemt in een bepaalde regio van de wereld. Er zijn aanwijzingen voor stamvariatie in de bacterie, waarbij sommige stammen minder ernstige symptomen veroorzaken dan andere. Hoewel tomaat het belangrijkste gastgewas is, zijn natuurlijke aantastingen ook gemeld op paprika (Capsicum annuum), aubergine (Solanum melongena) en op verschillende onkruidsoorten van de Solanaceae, zoals S. nigrum, S. douglasii en S. trifolium. Bovendien is aangetoond dat verschillende onkruidsoorten, waaronder niet-solanaceeën, fungeren als reservoirs voor epifytische overleving en spreiding, hoewel de volledige implicaties hiervan met betrekking tot ziekte-epidemieën niet volledig worden begrepen.

Download het kwekerijbeheerplan voor meer informatie over de preventie van bacteriële kanker en hoe de ziekte kan worden bedreigd.

Hoewel planten in alle groeistadia vatbaar zijn, worden ziektesymptomen zelden waargenomen vóór de vruchtzetting op tros 3-4. Het is echter belangrijk om te onthouden dat de ziekteverwekker door zaad kan worden overgedragen en, hoewel het ongebruikelijk is om vroege symptomen te zien tijdens de opkweek van het gewas, verwelking kan optreden, vooral op geënte planten en er kunnen zich ook plaatselijke laesies vormen als gevolg van bacteriële overdracht onder omstandigheden met een hoge vochtingheid. Terwijl dergelijke geïnfecteerde zaailingen snel gedood kunnen worden of zwakke, onvolgroeide planten kunnen produceren, kunnen geïnfecteerde zaailingen, als de omstandigheden ongunstig zijn voor de ziekteverwekker, zich aanvankelijk ontwikkelen tot ogenschijnlijk gezonde planten zonder duidelijke ziektesymptomen. Zulke symptoomloze of latente aantastingen kunnen een groot probleem vormen met betrekking tot vroegtijdige detectie op de kwekerij. Het is ook belangrijk om te onthouden dat vanuit gelokaliseerde letsels het pathogeen de plant kan binnendringen via natuurlijke openingen (bv. huidmondjes en hydathoden) van waaruit het het vaatstelsel kan binnendringen en systemisch kan worden wanneer het gewas behandeld wordt (bv. ontbladerd/getrimd). Snelheid van symptoomexpressie De tijd die verstrijkt tussen de eerste aantasting en het verschijnen van zichtbare symptomen varieert aanzienlijk en er werden eerder vertragingen van 4-6 weken en zelfs 3 maanden waargenomen tussen de eerste uitbraken en de secundaire spreiding naar aangrenzende planten. Experimentele en andere waarnemingen in besmette gewassen hebben aangetoond dat de tijd tussen aantasting en het verschijnen van symptomen kan variëren met wel 10-34 dagen. Dit is waarschijnlijk te wijten aan temperatuurverschillen (de optimale temperatuur voor de groei van de ziekteverwekker ligt tussen 24-27oC, dus koelere temperaturen vertragen de voortgang van de aantasting), de leeftijd van de plant (5 weken oude planten lijken een langere latente periode te hebben voordat de symptomen tot uiting komen dan planten van 3 weken oud) en het inoculumpotentieel (hoe meer bacteriën er aanvankelijk aanwezig zijn, hoe sneller de symptomen zich ontwikkelen).

Download het beheersplan voor de kwekerij voor meer informatie over het voorkomen van bacteriekanker en hoe de ziekte te bestrijden.